Փաթիլի երազը

Քամին   մեղմ  օրորում  էր  ճերմակ-ճերմակ   փաթիլներին: Մի  փաթիլ, որը  նման  չէր  մյուսներին, պարում   էր  օդում, գրկում   մյուս   փաթիլներին: Նա այնքան  բազմերնգ  էր, որ  իր  շուղերով   առանձնանւմ  էր  բոլորից: Փաթիլները  հանդարտ  իջնում  էին  գետերին: Լուսաշող  փաթիլը  կամաց   իջավ ու նստեց ծառի  միակ   տերևի  վրա: Չզգաց, թե ինչպես  էր   քնել, բայց երբ   արթնացավ, իր  հարևան  փաթիլներին պատմեց   երազը: Ես  զարդն էի մի  շքեղ  տոնածառի, որի վրա   այնքան  խաղալիքներ կային, այնքան  լույսեր   կար: Բոլորը զարմացան, որ  ես չեմ  հալչում, այլ տոնածառի    կատարին   աստղ` շողշողում  էի  ու ջերմացնում  բոլորին:Ինչ  հրաշալի    երազ   էր: